Op de dierenweide vindt u tevens een volière met verschillende vogelsoorten. De volière is opgedeeld in twee hokken. In het eerste hok vindt u de Kanarie, Diamantduif, Mexicaanse mus en op de grond lopen Chinese Dwergkwartels en Japanse kwartels. Het tweede hok wordt bewoond door de Grasparkieten. De Valkparkieten en de Agepornis hebben elders een ander onderkomen gekregen.

Bij de volière staat een bankje waar u rustig kunt genieten van onze vogels. (zie foto)

Volière

Luidruchtig en aanwezig, zijn de kernwoorden voor het parelhoen, maar horen zeker niet te ontbreken op onze weide.

Parelhoenders worden ook wel poelepetaten genoemd. Het parelhoen komt oorspronkelijk uit Afrika en lijkt enigszins op de kalkoen. Het heeft een kale kop met lellen en witte stippen op het verenkleed. Parelhoenders worden veel als siervogels op bijvoorbeeld kinderboerderijen gehouden. Vanwege het specifieke geluid dat parelhoenders maken, vooral wanneer zij zich bedreigd voelen, is bezit binnen de bebouwde kom verboden in verband met geluidsoverlast.

Momenteel hebben we 3 Muskuseenden en deze zijn te herkennen aan het rode wratachtige leer rondom ogen en snavel.

In ons park loopt een kalkoen haan en een kalkoen hen.

De gewone kalkoen uit Noord-Amerika komt voor in open bebost land en kreupelhout. Dit is de kalkoen die ook als huisdier gehouden wordt. Zijn bruin gestreepte verenkleed heeft een bronzen gloed. De kop en nek zijn naakt en rood en blauw gekleurd en hebben lellen en een vlezig uitwas die over de snavel hangt. Een bosje veren hangt voor de borst. Bij de balts zwellen de lellen op worden ze intenser van kleur, de staart wordt opgericht en uitgewaaierd, de lichaamsveren worden geschud en hij laat de vleugels hangen tot de toppen over de grond vegen.

Natuurlijk hoort de pauw niet te ontbreken in een park. In ons park loopt een haan en een witte hen. Vooral in het voorjaar en in de zomer is het mannetje in de ochtend en tegen de avond goed te horen.

De blauwe pauw komt van oorsprong voor in India en op Sri Lanka, maar wordt vrijwel over de hele wereld succesvol gehouden en gefokt. Het zijn alleseters die zich voeden met zowel insecten, slakken en wormen als bessen en zaden. Hoewel ze de grootste tijd op de grond doorbrengen, kunnen ze als het nodig is vliegen. Ze overnachten meestal op een boomtak of in een struik. Het verschil tussen de geslachten is erg duidelijk; de mannelijke dieren hebben pronkveren (sleep), die ze uitzetten tijdens de balts. Daarnaast is hun voorlichaam felblauw van kleur. De vrouwtjes zijn bruinachtig.

Er lopen meerdere Dwerggeiten op de weide. Van bruin to zwart en van bruin-zwart tot zwart-wit. Net als de Nederlandse Landgeit zijn er dit jaar ook jonge Dwerggeiten geboren.

Dwerggeiten komen oorspronkelijk uit West-Afrika. Daar zagen ze er lomp gebouwd en dik uit, omdat men daar geregeld Dwerggeiten at. Rond 1960 werden ze naar Nederland gehaald. Via een bewust fokbeleid zijn de geiten niet meer zoals ze in Afrika waren. In tegendeel: nu zijn het kleine, smalle en beweeglijke dieren.

We hebben een aantal Nederlandse landgeiten. Dit jaar zijn er ook een aantal jongen geboren.

De Nederlandse Landgeit bepaalde eeuwenlang het gezicht van de geitenstapel in ons land. Het ras is goed aangepast aan ons klimaat. Door kruising met meer productieve buitenlandse rassen heeft de Nederlandse Landgeit op het punt van uitsterven gestaan. In de vijftiger jaren van de vorige eeuw waren er nog maar enkele exemplaren overgebleven. Vanaf die tijd heeft een groeiende groep enthousiaste fokkers het ras voor uitsterven behoed.

De grotere bonte (zwart/witte) geiten zijn de Nederlandse bonte geiten. Een Nederlands geitenras.

De geit stamt af van de koebonte Zeeuwse landgeit. Dit was een middelgrote geit met sterk beenwerk, groot weerstandsvermogen en sober in onderhoud. Om de melkproductie te verhogen, werd de landgeit begin 1900 gekruist met de saanengeit uit Zwitserland.

Vanaf 1970 waren er bijna geen bonte geiten meer in Nederland. Enkele geitenhouders begonnen bonte geiten aan te houden met als doel dit ras te behouden en te verbeteren in type en productie. Hierbij werd de Nederlandse witte geit als voorbeeld en soms als bloedverversing gebruikt. Het stamboek voor de Nederlandse bonte geit werd in 1980 opgericht. [bron: wikipedia]

De wollige beestjes, die vrolijk rond dartelen op de weide, zijn onze Ouessant mini schaapjes. We hebben een met de fles opgevoed witte schaap, genaamd Martha. Helaas wilde de moeder na de geboorte niets van het jong weten. We hebben er toen voor gekozen om het lam met de fles groot te brengen. Op de weide lopen een paar witte maar ook bruine schapen.

Het Ouessantschaap ontleent haar naam aan het gelijknamige voor de westkust van Bretagne, in de Atlantische oceaan gelegen eiland Ouessant. Het is het kleinste of een van de kleinste schapenrassen ter wereld.

Wij hebben een vijftal damherten. De dames paraderen graag voor u rond op de weide. Helaas loopt er geen mannelijk hert bij. De hindes (vrouwelijk hert) gedragen zich zonder aanwezigheid van de bok (mannelijk hert), vele malen rustiger.

Het damhert met zijn deels afgeplatte gewei is een van de bekendste hertensoorten. Vooral ook omdat ze vanwege hun fraaie uiterlijk veel in hertenparkjes gehouden worden. In Nederland komen ze ook op verschillende plaatsen in het wild voor, zoals in het Nationale Park de Hoge Veluwe, waar ze ooit zijn uitgezet voor de jacht. Van oorsprong horen damherten thuis in ons land en de rest van Europa. In andere werelddelen komen ze pas voor sinds ze daar zijn ingevoerd. Het damhert is roodgeel tot grijsbruin van kleur met witte vlekken en twee opvallende witte strepen op de romp aan beide zijden van de staart. Bijzonder voor herten is de grote adamsappel van het mannetje. In de winter zijn de dieren donkerder van kleur. Ze leven in groepen van soms meer dan 100 dieren en zijn vooral in de schemering actief.

Damhert